BİR HAYALİM VAR: Çocuklarımızın hayallerini ele alan bir projemiz,Başında pırıl pırıl gençlerimizin olduğu bir proje gençlerimizin hayır işlerinde daha çok yer almaları gerektiğine inanıyor. ve onları sonuna kadar desteklemek gerektiği düşüncesindeyim.Akdeniz Üniversitesi Sosyal Hizmetler Öğrencilerinden Dernek Üyemiz Mevlüde Yeşiltepeler,UTEF”e bağlı Leman Gebizli Tüm Engellilere Umut Işığı Derneği olarak gerçekleştirdiğimiz Sosyal Sorumluluk Projesi ile Antalya Gazipaşa’da bulunan Bir ilköğretim Okulunun dış cephe, iç cephe boyası, elektrik çekmediği için çalışamayan klimalarımızın sağlıklı çalışabilmesi için Sanayi elektriğine çevrilmesi, bakım, Onarım için gereken çalışmalarımızı başlatmış bulunuyoruz. Her şey çocuklarımızın daha aydınlık, bilinçli ve sağlıklı yaşamaları için. Projemizi gerçekleştirmenin huzurunu mutluluğunu yaşarken dikkatimi çeken, biz büyükler hiçbir zaman, hiçbir şeyle mutlu olmazken o gözleri pırıl pırıl parlayan hepsi birbirinden zeki ve güzel çocuklarımızın sevinç ve heyecanı beni çok etkiledi. Küçücük hediyeler, oyuncaklar onları nasıl da mutlu etmeye yetiyor! Geleceğimizin teminatı olan bu çocuklarımızın okuması, bilinçli anneler, bilinçli babalar yaratacak, bilinçli anne, baba bilinçli toplum oluşturacak. Burada bu hepsi pırıl pırıl gözlerle bakan minik yürekleri eğitecek hocalarımıza büyük görevler düşmekte. Bilindiği gibi eğitim kalkınmanın temelidir. Ülke olarak en büyük gücümüz beşeri sermayemizdir. İstikbalini emanet edeceğimiz bu yavrularımızı bir cevher gibi işleyerek yaratıcı, üretken yüreği insan ve Vatan sevgisiyle dolu bilinçli aydın nesiller yetiştiren değerli öğretmenlerimizin bu görevlerini hakkıyla yerine getireceklerine yürekten inanıyorum. Ayrıca en büyük halim bir okul yaptırmak. İlk adımı attık. Mübarek aylarda rabbim belki dualarımı kabul eder de bir okul yaptırıp bağışlarım ben de minik yavrularımızın gelecek hayallerine kim bilir? Bu arada 10 – 16 Mayıs Engelliler Haftası Bunca Engellilerimizin yanında Yer alırken bir anda doktorların dahi anlam veremediği şekilde Menisküs yırtığı oldum. Düşmedim, çarpmadım. Sağ dizim dejenerasyona uğrayarak enfeksiyon oluşturdu.20 gün yatım. Zorlasa da bu güzel okul işimiz için Gazipaşa İlçesine giderek ilk kez evden çıktım. Engelin ne zaman nasıl geleceğini hiç birimiz bilemiyoruz. Dolayısıyla engelli vatandaşların yaşadıkları zorlukları bende yaşamış oldum. Yürüyememek, birilerine muhtaç duruma düşmek çok zor ve çok güç bir durum. Her sağlıklı bireyin bir engelli adayı olduğu gerçeğinin unutulmaması temennisiyle, Tüm Engelli vatandaşlarımızın, Kardeşlerimizin, Bizle birlikte olup da topluma girmek isteyen engellilerin “BİZ DE VARIZ!” çığlığına kulaklarımızı tıkamayalım. Onları duyalım, hissedelim, empati yapalım. Sadece bir gün dahi olsa onların yerine koyalım kendimizi o zaman hissederiz karşımızda ki insanın duygu ve düşüncelerini. Sevgi evrensel bir duygu olup bütün engelleri aşar. Sevelim sevilelim. Unutmayalım ki; EN BÜYÜK ENGEL SEVGİSİZLİKTİR