1926 Yılından beri her yıl kutlanan Kabotaj bayramı bu yıl çok sönük geçti,ne denız şehitleri anıldı,ne etkinlik yapıldı,bunlar komşu ilçelerimizde yapılırken maalesef çok acıdırdıki,1960-70 yılları arasında Akçakoca lı kürekçilerin Trabzon Rize Samsun,İstanbulda yapmış oldukları başarılarını görmemezlıkten geliniyor.Akçakoca'da ne yazıkki bu yıl Pandemi bahane edilerek Kabotaj bayramına saygı gösretilmemesi beni derinden üzmüştür.Bu yıl yapılan Törene 10-15 kişi törene katılmış,ama bir siyasi partıler geldiğinde kalabalıktan geçilmıyor,çok yazık,bazı değerli varlıklarımız peyder pey kaybediyoruz,ama vatandaşlarımız hala kış uykusunda çok yazık Kıyı şerdimizin uzunluğu 8.337 km dir.170 Limanımız var.İstanbula bindiğiniz zaman Abana Akçakoca Fatsa İnebolu Zonguldak. Samsun Trabzon Rize Hopa.... Ege ve Akdeniz de ise Bozcaada İzmir KuşadasıMarmarıs Bodrum Fethiye Kaş Finike Antalya Alanya Mersin İskenderun ..... Ama yok çünkü Denizyollarını özelleştırdik,hepsını kaldırdık limanlar arasında ne yük ne yolcu taşıyamıyoruz.İstanbuldan gemiye binerek Trabzona İzmire Mersine gidemezsınız ama Yunan adaları Fransa İtalyaya gidersiniz,ülkeyı böyle komik duruma düşürdüler.Deniz ulaşımı yerini kara taşıtlar aldı.Üç tarafı Denizlerle çevrili olan ülkemizde ne Balık ne ulaşım yapabiliyoruz.Biz Denize bakıyor,Denizde bize bakıyor Değerli Okurlarım Şimdi Sizlere Kabotajın Önemini Biraz Anlatayım Yıl, 1926 Aylardan Temmuz Temmuzun biri Yani 95 yıl önce bugün Türkiye’de çok önemli bir kanun yürürlüğe girdi.815 sayılı Kabotaj Kanunu Bu kanun, “Türkiye limanları ve sahilleri arasında yük ve yolcu taşıması ile kılavuz ve römorkaj hizmetleri, Türk vatandaşları ve Türk Bayrağı taşıyan gemilerce yapılır” hükmünü getirdi. Yani ne oldu? Yabancıların elinde bulunan limanlar millileştirildi Kanunda belirtilen hizmetleri sadece Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının yapabilmesi karara bağlandı. Ne için?Ülkenin çıkarları için…Ne güzel değil mi? İşte o gündür bu gündür, 1 Temmuz, Denizcilik ve Kabotaj Bayramı olarak kutlanır. İyi de, “Kabotaj” nedir? Kabotaj, Fransızca kökenli bir kelime… “Bir devletin kendi limanları arasında yolcu ve yük taşıma hakkı” anlamına geliyor. Bu hak, Osmanlı Devleti tarafından kapitülasyonlar çerçevesinde yabancı ülke gemilerine verilmişti. Lozan Barış Antlaşması’yla, bu hak yabancılardan geri alınarak Türklere verildi. Yasa, 1 Temmuz 1926 tarihinde yürürlüğe girdi. O günden bugüne, bakın neler oldu? Yıl, 1926… Yıl, 2020… Bugün denizciliğimizin, kabotaj hakkımızın, limanlarımızın durumu ne? Geride bıraktığımız 95 yılda denizciliği, liman işletmeciliğini geliştirmek için neler yaptık?Ülke olarak denizcilik karnemiz” artı mı, eksi mi?Lafı uzatmadan söyleyeyim.Bu konudaki karnemiz, kelimenin tam anlamıyla “felaket”.Bakın, anlatayım.Lozan’dan sonra, yabancıların elinde bulunan limanlarımızı millileştirdik. Kabotaj Kanunu ile de liman işletme hakkını geri aldık.Ancak Aradan geçen 95 yılı çok kötü kullandık.Çok ama çok kötü Türkiye Cumhuriyeti Devleti, Osmanlı Devleti’nin kapitülasyonlar dönemine geri döndü.Millileştirdiğimiz tüm limanlar, “özelleştirme” adı altında yabancılara yeniden peşkeş çekildi. Karadeniz’deki Samsun, Ordu, Trabzon, Ereğli ve Sinop limanları yabancılara satıldı. Ege’deki İzmir, Dikili ve Kuşadası limanları da bizim değil. Akdeniz’deki Antalya, Mersin, Alanya, İskenderun limanları da artık Türk değil. Limanların durumu böyle! Ya 94 yılda “denizden yararlanma başarımız” ne? Üç tarafı denizle çevrili olup da, denizi bu kadar sevmeyen, denizden bu kadar yararlanmayan başka bir millet yoktur. Denizde ıslanmayı biliriz de, yüzmeyi bilmeyiz. Avlanmayı bilmediğimizden deniz ürünlerini tükettik, şimdi ağzımızı açıp bakıyoruz.   Bende bu özel günde Denizcilik sektörünün gelişmesinde, emeği geçenlerin ve denizcilerimizin Denizcilik ve Kabotaj Bayramı’nı kutluyor; tüm denizcilerimize sevgi ve selamlarımı sunuyorum. Gazi Mustafa Kemal Atatürk de “Denizciliği, Türk’ün büyük ulusal ülküsü olarak düşünmeli ve onu az zamanda başarmalıyız.” sözleriyle denizciliğe verdiği önemi vurgulamıştır.